Potrafić zapomnieć.

rys. grafika wygenerowana dzięki inspiracjom Gustava Dore.

Motto

Potrafić zapomnieć to niełatwa sztuka, bo nie da się jej nauczyć. Zazwyczaj to co aż prosi się o zapomnienie, niespodziewanie powraca w myślach.

Pamięć jest zarówno zwodnicza - ulatuje kiedy jest najbardziej potrzebna, jak i nieprzywoita - wraca w niewłaściwych momentach. Skrywa wiele chwil z których te przyjemne zapamiętuje niedbale a te bolesne rozwleka.

Zapominamy o tym, że najlepszym lekarstwem na przykre wspomnienia jest puszczenie ich w niepamięć. Nauczmy naszą pamięć lepszych nawyków, bo może nam dać albo szczęście albo ból.

Zadowoleni, wyłączeni są z tych przemyśleń. W swojej beztrosce zadowalają się prostą szczęśliwością.

Komentarz

Jak ćwiczyć pamięć, by umieć zapominać? - Stanisław Jerzy Lec

Gracjan stoi na straży realizmu i przypomina nam o naszej smutnej naturze.

Niestety nie uwolnimy się od rzeczywistości, która wpycha się rękami i nogami do naszej pamięci zawsze wtedy, kiedy dzieje się coś złego. Radość i zadowolenie nie są tak łapczywie rejestrowane. Co prawda niczego nie da się z tym zrobić ale można nauczyć się nawyków.

Nie wiem o jakie nawyki tu chodzi. Na pewno psychologia mózgu i pamięci, może dostarczyć nam dziś praktycznych zadań, które pomogłyby w przechyleniu szali na korzyść dobrych wspomnień. Tak, żebyśmy mogli mieć ich więcej. Samo przeżycie nie wystarczy, bo zbyt łatwo ulecą. Może zapachy?

Zadziwiam się zawsze nad ponadczasowością tych spostrzeżeń. Nie zmieniły się przez IV wieki, bo i my się nie zmieniliśmy. Nie zmienią się też przez kolejne IV (wyłączając jakieś niestworzone symbiozy z maszynami).

Oryginał:

Saber olvidar: más es dicha que arte. Las cosas que son más para olvidadas son las más acordadas. No sólo es villana la memoria para faltar quando más fue menester, pero necia para acudir quando no convendría: en lo que ha de dar pena es prolixa y en lo que avía de dar gusto es descuidada. Consiste a vezes el remedio del mal en olvidarlo, y olvídase el remedio. Conviene, pues, hazerla a tan cómodas costumbres, porque basta a dar felicidad o infierno. Excéptanse los satisfechos, que en el estado de su inocencia gozan de su simple felicidad.

Inne wersje

Możesz też sprawdzić motto w wersji (w kolejności czasu wydania):

• po angielsku w tł. Christophera Maurera 1647 r. (książka)
• po francusku w tł. Abraham Nicolas Amelot de la Houssaye 1702 r. (pdf)
• po polsku w tł. Aleksandra Brodowskiego 1764 r. (książka)
• po niemiecku w tł. Artur Schopenhauer 1832 r. (web)
• po angielsku w tł. Josepha Jacobsa 1892 r. (książka)