O dojrzałości.
rys. grafika wygenerowana dzięki inspiracjom Gustava Dore.
Motto
O dojrzałości dwa słowa. Dojrzałość przebija się na zewnątrz najbardziej w zachowaniu. Złotu wartość nadaje jego ciężar, człowiekowi jego charakter, a ten najlepiej uwidacznia się w małych szczegółach. To dzięki nim człowiek zyskuje podziw.
To w zwartym zachowaniu człowieka można upatrywać się fasady utrzymującej jego wnętrze. Jego schematyczność wiąże się z opanowaniem, a nie - jak niektórzy uważają - z pospolitością. Taki ktoś wyraża się pełnymi zdaniami, w pracy mu się układa, istny wzór do naśladowania.
Wychodząc z okresu dzieciństwa, powinno się dążyć do bycia dojrzałym.
Komentarz
Garść rad na temat tego, w czym upatrywać dojrzałości. Czym ona jest? Działaniem i tym co się przez nie uwidacznia w szczegółach. W codziennej pracy, w stałości, która trwa, która daje czas na czytanie i myślenie. Te z kolei prowadzą do wyrażania swoich myśli pełnymi zdaniami.
To motto kończy się dorosłymi dziećmi, które nie potrafią wejść w kolejny etap życia. Jest taka książka Neila Postmana - Zanik dzieciństwa, wydana 30 lat temu. W rozdziale siódmym pisze on:
W miarę jak media elektryczne wpływają na rozwój umiejętności czytania i pisania [otrzymujemy] nową, zawężoną definicję dorosłości. Jest to definicja, która nie wyklucza dzieci, a co za tym idzie, w rezultacie powstaje nowa konfiguracja etapów życia. W epoce telewizji są trzy. Z jednej strony niemowlęctwo; z drugiej – starość. Pomiędzy jest to co moglibyśmy nazwać dorosłym-dzieckiem.
30 lat temu nie dało się wziąć ze sobą telewizora w kieszeń. Jeśli Neil miał rację, to my - pokolenia smartfonowe - możemy być w środku fazy szczeniacko-dziecinnej, która generować będzie zmarnowane dzieciństwo (uzależnienia) zmierzające ku zgredziałej starości (niż demograficzny).
Na szczęście możemy jeszcze czytać!
I to Gracjana.
Oryginał:
De la madurez. Resplandeze en el exterior, pero más en las costumbres. La gravedad material haze precioso al oro, y la moral a la persona. Es el decoro de las prendas, causando veneración. La compostura del hombre es la fachata del alma. No es necedad con poco meneo, como quiere la ligereza, sino una autoridad mui sossegada. Habla por sentencias, obra con aciertos. Supone un hombre mui hecho, porque tanto tiene de persona quanto de madurez. En dexando de ser niño, comiença a ser grave y autorizado.
Inne wersje
Możesz też sprawdzić motto w wersji (w kolejności czasu wydania):
- po angielsku w tł. Christophera Maurera 1647 r. (książka)
- po francusku w tł. Abraham Nicolas Amelot de la Houssaye 1702 r. (pdf)
- po polsku w tł. Aleksandra Brodowskiego 1764 r. (książka)
- po niemiecku w tł. Artur Schopenhauer 1832 r. (web)
- po angielsku w tł. Josepha Jacobsa 1892 r. (książka)